Sójka dała ogłoszenie
Bo o gnieździe ma marzenie:
„Poszukuję w lesie domku
Chętnie kupię drogi ziomku”
Wobec braku odpowiedzi
Sójka szuka, miejsca śledzi
Wybuduje sama gniazdo
I nie będzie miała ciasno
Do roboty się zabrała
W mig gałązek nazbierała
Plecie, wije je na sośnie
Gniazdo szybko w oczach rośnie
Nim minęły dwie godziny
Ktoś zakrzyczał – Ależ kpiny!
Kto się burzy?, Kto się pieni?
Sójka planów już nie zmieni
To wiewiórka ruda z lasu
Panikuje tak zawczasu:
– Nie chcę Pani się narzucać
Tu nie wolno nic rozrzucać
Weszła Pani na mą miedzę
Mój jest teren, tu gdzie siedzę!
O co chodzi rudej damie?
O co słychać takie łkanie?
Pyta sójka – Jaka miedza?
Wiewióreczko słaba wiedza
W lesie miedzy się nie mierzy
Do nas wszystkich las należy!
– Skandal, skandal i brawura
Wiewióreczce cierpnie skóra
Widząc sójki arogancję
Głośno stawia swoje racje:
– Proszę spytać jeża zięcia
Za orzechy był do wzięcia
Tutaj nie ma moich grzechów
Dałam za dom pięć orzechów
Mój jest teren wokół budki
Mówię Pani, mój calutki!
– Nie podważam Pani racji –
Używając sójka gracji
Bo zupełnie nie dowierza
Prosi – Wołaj Pani, jeża!
W lesie głośno o konflikcie
Jeżyk w stresie, nuż w delikcie?
Śpiesznie zatem opowiada
Co na sprawę tę się składa:
– Pokazałem tylko budkę
Co zerwaną miała kłódkę
Darowano mi orzechy
Nakarmiłem swe pociechy
A co z miedzą? – pyta sójka
Niecierpliwi się wiewiórka:
– Budka, miedza, wszystko jedno
Obie moje, w tym jest sedno
– Zaraz, zaraz, droga Pani –
Jeż oblewa się potami:
– Te orzechy – to w nagrodę
Za fatygę i wygodę
Mogę oddać, będzie spokój
Dajmy kwestii tej już pokój
By uniknąć większej bójki
Sójka pyta więc wiewiórki:
– Wskazał jeżyk Pani budkę
Wiewióreczka łapie bródkę
I po chwili odpowiada:
– Oczywiście, to się zgadza
– A, o miedzy? Też wspominał?
Sporu będzie zaraz finał
Bo wiewiórka zaprzeczyła
Tak się sprawa wyjaśniła
A kto pyta, ten nie błądzi
O oszustwo łatwo sądzić
Pogodziły się sąsiadki
Sójkę wzięto do gromadki
